26 Mayıs 2014 Pazartesi

MERHABA BEN GELDİM




           Yolculuğum çok uzun zaman önce başladı aslında.Daha küçük bir çocukken,boyumdan büyük şişlerle elbezi örmeye çalışırdım .Nasıl yapacağımı göstersin diye; annemin ya da babaannemin peşlerinde, artık bulduğum yünlerle, şişlerle dolaşır dururdum.Sonunda örerdim o bezi,bir de konuldumu mutfağa, yıkandımı o bezle bulaşıklar, oh değmeyin mutluluğuma .Sonra bana küçük şiş aldılar Göztepe'deki tek tuhafiye olan Şişko Ahmet'ten.Hala var o dükkan.Benim yaşımıda hesaba katarsak rahat 40 yıllık bir dükkan. Şişko Ahmet yaşıyormu bilmiyorum ama en son gittiğimde dükkanı oğlu işletiyordu .Hala eski, hala o günlerdeki gibi.
Bir çift kırmızı ayakkabı alınmış gibi,dünyanın en güzel bebeği verilmiş gibi sevinmiştim o şişlere sahip olunca, bir de artık olmayan yeni bir çile yün çocukmuyum? uçuyormuyum.?mutlumuyum? Evet evet  tam da öyleyim.Ör nida. Şişe ilmek atmayı öğren. Başlamak zordur örgüye, ilk sırayı ördünmü gerisi kolay. Sabır Nida. İlmek mi kaçtı? Hay allah sök Nida.Kesmeyi de öğrendik mi tamamdır. 6 yaşlarında yapabildiğim tek el işi buydu.Bebeklerime kazak ,etek elbise örmeye başladım.Böyle başladı benim el işi yolculuğum.
        

1 yorum: